Anatomia oka

Wokół oka znajdują się rzęsy i powieka. Człowiek przeciętnie mruga około 12 razy na minutę, co zapewnia oku właściwe nawilżanie. Powieki i rzęsy chronią oko przed kurzem i innymi zanieczyszczeniami, które mogłyby zadrapać oko. W przedniej części oka dostrzec można rogówkę, źrenicę, tęczówkę, twardówkę i spojówkę.

Rogówka składa się z pierwszych przezroczystych warstw oka i mocno załamuje docierające do niego światło. Następnie światło dostaje się do środka oka poprzez okrągły otwór nazywany źrenicą. Tęczówka, kolorowa część oka, otwiera się i zamyka, zmieniając rozmiar źrenicy, co z kolei reguluje jasność światła docierającego do oka.

Po przejściu przez źrenicę światło dociera do soczewki. Można ją uznać za wejście do środkowej części oka, która kończy się na siatkówce. Światło dociera do soczewki, która potrafi zmieniać kształt, aby dopasować się do odległości między okiem a obserwowanym przedmiotem, i skupia światło w jednym punkcie na tylnej części oka. Przestrzeń między naturalną soczewką a tylną częścią oka nazywa się komorą ciała szklistego.

Wyściółka tylnej części oka nazywana jest siatkówką. Siatkówka składa się z milionów receptorów, które odbierają docierające promienie światła. Receptory przekształcają promienie światła na impulsy elektryczne, które następnie przesyłane są za pośrednictwem nerwu wzrokowego do mózgu, w którym powstaje obraz.

Do oka przyczepia się sześć mięśni nazywanych mięśniami zewnętrznymi gałki ocznej. Są to jedne z najbardziej aktywnych mięśni w organizmie, które umożliwiają obojgu oczom jednoczesne poruszanie się bez konieczności obracania głowy. Ta grupa mięśni koordynowana przez mózg potrafi kurczyć się w mniej niż jedną setną sekundy, umożliwiając oku śledzenie szybko poruszających się przedmiotów.