Glosariusz

Idealny wzrok z wynikiem 20/20 oznacza ostrość wzroku. Jeżeli wynik badania wzroku wynosi 20/20, oznacza to, że dana osoba ma normalne widzenie. 20/20 dotyczy w szczególności osoby, która jest w stanie dostrzec takie same szczegóły z odległości 6 metrów (20 stóp) jak przeciętna osoba z tej samej odległości. Można mieć ostrość wzroku lepszą niż 20/20. Najlepszym wynikiem jest 20/10.

Ablacja oznacza precyzyjne usunięcie tkanki rogówki za pomocą specjalnego lasera, nazywanego laserem excimerowym. W metodach PRK i LASIK laser ten wykorzystuje się do zmiany kształtu rogówki i korekcji wady refrakcji.

Dotyczy zdolności oka do zmiany mocy skupienia soczewki naturalnej (nazywanej także mocą optyczną lub refrakcyjną), aby móc wyraźnie widzieć obrazy na różnych odległościach. Zdolność akomodacji spada z wiekiem, ponieważ naturalna soczewka stopniowo traci elastyczność.

Astygmatyzm to wada, w której dochodzi do zamazania, przekrzywienia i/lub zniekształcenia obrazu z powodu nierównego rozłożenia mocy refrakcyjnej. Moc astygmatyzmu można podzielić na niską (of 0,25 do 0,75 dioptrii), średnią (1,00 do 2,50 dioptrii), ciężką (2,75 do 4,75 dioptrii) i skrajną (≥ 5,00 dioptrii).

Cienka i miękka soczewka kontaktowa nieposiadająca mocy refrakcyjnej, którą zwykle zakłada się na oko, aby je chronić i przyspieszyć gojenie po zabiegu laserowej korekcji wzroku metodą PRK/LASEK, a czasami także po wyłonieniu płatka.

Elastyczność i siła rogówki, która składa się z matrycy komórek i włókien białkowych wspierających jej strukturę.

Tkanka rogówki znajdująca się ponad soczewką utworzoną i usuniętą podczas zabiegu SMILE.

Zaćma to zamglenie naturalnej soczewki oka, które może prowadzić do pogorszenia wzroku w jednym lub obu oczach. Zaćma powoduje zaburzenie widzenia i może skutkować ślepotą. Zaćma zwykle pojawia się z wiekiem, ale można ją z powodzeniem leczyć za pomocą zabiegu, podczas którego naturalną soczewkę wyjmuje się i zastępuje niewielką sztuczną soczewką (soczewką wewnątrzgałkową).

Podczas zabiegu refrakcyjnej wymiany soczewki w oku wykonuje się niewielkie nacięcie, przez które wyjmowana jest naturalna soczewka. Zastępuje się ją następnie niewielką sztuczną soczewką (soczewka wewnątrzgałkowa). Zabieg ten można wykonać w celu skorygowania wady refrakcji i kilku innych schorzeń oka niezwiązanych z wystąpieniem zaćmy.

Cienka błona pokrywająca wewnętrzną część powieki oraz białą część gałki ocznej (twardówkę), która nawilża i chroni oko.

Przezroczysta przednia część oka, która załamuje promienie światła wpadające do oka przez tęczówkę i źrenicę. Dwie trzecie mocy refrakcyjnej oka pochodzi z rogówki.

Przeszczepienie zdrowej rogówki od dawcy w celu dokonania chirurgicznej wymiany uszkodzonej rogówki biorcy.

Patrz: rozdęcie.

Jednostka służąca do pomiaru mocy refrakcyjnej układu optycznego, takiego jak oko, lub jego części. Dioptrie opisują nasilenie wady wzroku, zaś 0 dioptrii opisuje brak wady refrakcji.

Jednoczesne widzenie dwóch obrazów jednego przedmiotu rozmieszczonych wokół faktycznego przedmiotu.

Schorzenie, w przebiegu którego oko nie wytwarza prawidłowo łez lub łzy parują zbyt szybko, ponieważ nie mają odpowiedniej konsystencji. Suchość oka może powodować dyskomfort i zamazane widzenie. Zespół ten występuje dość często zaraz po zabiegu laserowej korekcji wzroku, ale jego przyczyną może być także zbyt długie noszenie soczewek kontaktowych.

Ścieńczenie, a przez to osłabienie rogówki może prowadzić do stopniowego uwypuklenia (rozdęcia) rogówki. Stan ten może wystąpić naturalnie (tzw. stożek rogówki) lub w konsekwencji laserowej korekcji wzroku.

Pojęcie medyczne oznaczające brak wady refrakcji w oku rozluźnionym i bez wysiłku (bez akomodacji). Oko skupia odległe obrazy na siatkówce w jednym ognisku (tzn. nie ma konieczności noszenia okularów do dali).

Górna, najbardziej zewnętrzna warstwa rogówki.

Laser ultrafioletowy wykorzystywany przy zabiegach laserowej korekcji wzroku do usuwania tkanki rogówki poprzez ablację.

Laser o wyjątkowo krótkim, prawie podczerwonym pulsie służący do tworzenia płatka podczas zabiegu LASIK oraz w przypadku wszystkich operacji metodą SMILE. Szczytowa intensywność lasera przy bardzo krótkim czasie pulsu (kilka femtosekund) umożliwia wykonywanie mikroprecyzyjnych pojedynczych cięć lub płaszczyzn w tkance rogówki bez naruszania otaczającej tkanki.

Cienka warstwa górnej tkanki rogówki odwijana podczas zabiegu LASIK w celu umożliwienia dostępu do znajdującej się pod spodem tkanki rogówki, która poddawana jest ablacji za pomocą lasera excimerowego. Po dokonaniu ablacji płatek odkładany jest na miejsce.

Punkt, w którym promienie światła spotykają się po załamaniu ich w oku. Przy zdrowym wzroku ognisko znajduje się na siatkówce. Z kolei w przypadku wady refrakcji ognisko znajduje się przed lub za siatkówką.

Jaskra to choroba, która uszkadza nerw wzrokowy oka. Jest ona związana z wysokim ciśnieniem w oku. Jaskra jest wiodącą przyczyną ślepoty wśród osób powyżej 60. roku życia. Ślepocie wywołanej jaskrą często można zapobiec poprzez wczesne wdrożenie leczenia.

Przypominające pierścień zjawisko występujące wokół świateł, zwykle widzialne po zmroku.

Mgła może oznaczać albo zamazany/zamglony wzrok lub niewielkie zmętnienie rogówki, które może wystąpić po zabiegu PRK/LASEK. Jest to częsta reakcja związana z gojeniem, która ustępuje po zagojeniu. W rzadkich i ciężkich przypadkach lekarz może przepisać ci krople do oczu lub dodatkowe zabiegi.

Jest to termin medyczny oznaczający dalekowzroczność. Schorzenie, w którym moc optyczna rogówki lub naturalnej soczewki jest niewystarczająca, i dlatego promienie światła wpadające od przedmiotu w oddali skupiają się za siatkówką. Przedmioty znajdujące się blisko są szczególnie rozmazane. Za słabą dalekowzroczność uznaje się zwykle wadę poniżej +2,00 dioptrii, średnia dalekowzroczność zamyka się w zakresie od +2,25 do +5,00 dioptrii, zaś ciężka dalekowzroczność przekracza +5,00 dioptrii.

Sztuczna soczewka wszczepiana do oka, za pomocą której leczy się zaćmę, a także określone wady refrakcji.

Kolorowy pierścień tkanki znajdujący się między rogówką a naturalną soczewką oka. Mówiąc o kolorze oczu, ludzie odnoszą się do koloru tęczówki. Tęczówka reguluje ilość światła docierającego do oka poprzez zmianę rozmiaru źrenicy.

Choroba oka charakteryzująca się wystającą, przypominającą stożek deformacją rogówki, która zwykle dotyka obojga oczu. Powoduje ją osłabienie istoty właściwej rogówki o nieznanej przyczynie. Stożek rogówki może powodować krótkowzroczność, astygmatyzm i podwójne widzenie. Pacjenci ze stożkiem rogówki nie powinni poddawać się zabiegom laserowej korekcji wzroku.

Urządzenie generujące intensywny promień energii w postaci światła. Jest ono wykorzystywane w zabiegach chirurgii refrakcyjnej oka do cięcia lub ablacji tkanki. W chirurgii refrakcyjnej światło lasera może być podczerwone lub ultrafioletowe – oba są niewidoczne dla ludzkiego oka.

Zabieg medyczny, który koryguje wady refrakcji poprzez ukształtowanie rogówki w celu prawidłowego załamywania światła na siatkówce.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako Laser Sub-Epithelial Keratomileusis, czyli keratomilozę podnabłonkową laserową. Zabieg koryguje wady refrakcji poprzez tymczasowe usunięcie nabłonka i ukształtowanie rogówki za pomocą lasera excimerowego. Po zabiegu lekarz odkłada nabłonek na miejsce i umieszcza na oku opatrunkową soczewkę kontaktową, która pomaga w gojeniu. Obecnie metoda ta służy głównie do leczenia niewielkiej do umiarkowanej krótkowzroczności.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako , czyli miejscowa keratomiloza za pomocą lasera. Jest to rodzaj laserowej korekcji wzroku służącej do leczenia krótkowzroczności (miopii), dalekowzroczności (hiperopii) oraz astygmatyzmu. Zabieg polega na utworzeniu płatka za pomocą urządzenia medycznego lub lasera femtosekundowego. Płatek jest odchylany, aby umożliwić wykonanie ablacji za pomocą lasera excimerowego i odpowiednie ukształtowanie rogówki.

Soczewka pomaga skupiać światło na siatkówce. Zmienia kształt, aby oko mogło skupiać się na przedmiotach znajdujących się na różnych odległościach.

Niewielki fragment tkanki w kształcie soczewki tworzony podczas zabiegu SMILE za pomocą lasera femtosekundowego bez naruszania rogówki.

Obszar siatkówki odpowiedzialny za widzenie środkowe. Znajduje się na nim największe zagęszczenie fotoreceptorów i jest ono niezwykle ważne dla ostrości wzroku i postrzegania barw.

Precyzyjne urządzenie chirurgiczne z mechanicznie oscylującym ostrzem, służące do wycięcia płatka rogówki podczas zabiegu LASIK.

Jest to termin medyczny oznaczający krótkowzroczność. Wada, w której oko ma zbyt dużą moc optyczną. Promienie światła są załamywane przez rogówkę i soczewkę oka w taki sposób, że ognisko znajduje się przed siatkówką. Z tego powodu przedmioty w oddali wydają się rozmazane. Ciężkość krótkowzroczności podaje się w dioptriach: niewielka < 3 dpt, średnia -3 do -6 dpt i ciężka > -6 dpt.

Patrz: soczewka.

Lekarz, który odbył studia medyczne i wiele lat stażu chirurgicznego w dziedzinie chorób oczu.

Nerw wzrokowy jest elementem układu nerwowego. Przesyła on informacje wzrokowe z siatkówki do mózgu. Miejsce, w którym nerw wzrokowy łączy się z okiem, nazywa się plamką ślepą.

Nadkorekcja opisuje wadę refrakcji pozostałą po zabiegu. Może ona wystąpić z powodu różnic w gojeniu się oczu po zabiegu lub w wyniku usunięcia podczas zabiegu zbyt dużej ilości tkanki. Czasami lekarz będzie celowo starał się uzyskać nadkorekcję, ponieważ proces gojenia się oka może prowadzić do osłabienia korekcji. Jeżeli nadkorekcja jest nadal obecna po zagojeniu, może zostać skorygowana za pomocą ponownego zabiegu.

Stan, w którym naturalna soczewka traci elastyczność, powodując zaburzenie zdolności do ostrego widzenia przedmiotów z bliska. Prezbiopia pojawia się z wiekiem i często wymaga korzystania z okularów do czytania.

Jest to rodzaj laserowej korekcji wzroku służącej do leczenia krótkowzroczności, dalekowzroczności oraz astygmatyzmu. Najbardziej zewnętrzna warstwa rogówki (nabłonek) usuwana jest ręcznie z górnej części oka, zwykle za pomocą roztworu alkoholu. Następnie laser excimerowy kształtuje przednią część oka (rogówkę), aby właściwie skupiała ona światło w tylnej części oka, zapewniając wyraźniejsze widzenie.

Ta część oka jest otworem znajdującym się pośrodku tęczówki (barwnego obszaru). Źrenica wydaje się czarna, ponieważ pochłania wszystkie wpadające do niej promienie światła – z jednym wyjątkiem: światła fleszy powodują, że źrenica wygląda na czerwoną. Dzieje się tak dlatego, że światło odbija się od siatkówki. Duży błysk światła dociera do siatkówki, odbija się od niej i jest utrwalany na kliszy. Oczy wydają się czerwone z powodu intensywnego ukrwienia siatkówki. Źrenica zmienia rozmiar, aby kontrolować ilość światła docierającą do oka, a także aby zmienić ogniskową i móc wyraźnie dostrzec pożądany przedmiot.

Refrakcja to zmiana kierunku promienia światła z powodu zmiany mocy optycznej w nośniku. Wada refrakcji występuje wtedy, gdy istnieje nierównowaga między mocą optyczną oka (za którą odpowiadają rogówka i naturalna soczewka) a długością oka. Jest to częsta wada wzroku, która powoduje rozmazanie widzianego obrazu. Przykładami takich wad są: krótkowzroczność, dalekowzroczność oraz astygmatyzm.

Moc elementów optycznych (np. rogówki i soczewki) do załamywania światła. Mierzona jest w dioptriach.

Zabieg chirurgiczny służący do korekcji wad refrakcyjnych. Polega na zmianie kształtu rogówki w celu poprawy zdolności skupiającej oka.

Cienka warstwa tkanki czuciowej, która wyścieła tylną część oka i zawiera wiele fotoreceptorów. Komórki te są wrażliwe na światło i uruchamiają impulsy do nerwu wzrokowego, który przesyła obrazy do mózgu.

Odklejenie się siatkówki czuciowej i warstwy barwnikowej siatkówki. Wymaga natychmiastowego leczenia w celu zapobieżenia utracie wzroku i ślepocie.

Biały obszar otaczający tęczówkę działa jako ochronna warstwa zewnętrzna oka.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako Small Incision Lenticule Extraction , czyli usunięcie soczewki poprzez drobne nacięcie, i opisuje najnowszą metodę chirurgii laserowej oka, która umożliwia korekcję krótkowzroczności i astygmatyzmu. W ramach tego małoinwazyjnego zabiegu w rogówce tworzona jest niewielka soczewka. Usuwa się ją poprzez małe nacięcie, w wyniku czego dochodzi do zmiany kształtu rogówki i korekcji wady refrakcji. Zewnętrzna warstwa rogówki pozostaje w dużej mierze nienaruszona.

Wewnętrzna warstwa tkanki w rogówce.

Płynna warstwa znajdująca się na rogówce, która utrzymuje ją w zdrowiu i pomaga zapewnić dobry wzrok. Utrzymanie nawilżenia oka ogranicza tarcie związane z mruganiem i ruchami gałki ocznej. Warstwa ta przechwytuje także i zmywa obce ciała i substancje chemiczne, aby zapobiegać infekcjom. Przy zabiegach laserowej korekcji wzroku warstwa ta jest często naruszana, co może przejściowo powodować wystąpienie zespołu suchego oka.

Niedokorekcja opisuje resztkową wadę refrakcji pozostałą po zabiegu. Występuje ona z powodu różnic w gojeniu się oczu po zabiegu. Niedokorekcję można często skorygować za pomocą ponownego zabiegu.

Zdolność do przekształcania wpadającego światła w obraz; zdolność widzenia.

Klarowność widzenia nazywana jest ostrością. Ostrość wzroku jest miarą zdolności oka do rozpoznawania kształtów i szczegółów przedmiotów na dalej odległości.

Za pomoc korygującą uważa się przyrząd korygujący wzrok, taki jak okulary lub soczewki kontaktowe.

Przestrzeń wewnątrz oka znajdująca się za soczewką, która jest wypełniona galaretowatą substancją utrzymującą kształt gałki ocznej.

Ablacja oznacza precyzyjne usunięcie tkanki rogówki za pomocą specjalnego lasera, nazywanego laserem excimerowym. W metodach PRK i LASIK laser ten wykorzystuje się do zmiany kształtu rogówki i korekcji wady refrakcji.

Dotyczy zdolności oka do zmiany mocy skupienia soczewki naturalnej (nazywanej także mocą optyczną lub refrakcyjną), aby móc wyraźnie widzieć obrazy na różnych odległościach. Zdolność akomodacji spada z wiekiem, ponieważ naturalna soczewka stopniowo traci elastyczność.

Astygmatyzm to wada, w której dochodzi do zamazania, przekrzywienia i/lub zniekształcenia obrazu z powodu nierównego rozłożenia mocy refrakcyjnej. Moc astygmatyzmu można podzielić na niską (of 0,25 do 0,75 dioptrii), średnią (1,00 do 2,50 dioptrii), ciężką (2,75 do 4,75 dioptrii) i skrajną (≥ 5,00 dioptrii).

Cienka i miękka soczewka kontaktowa nieposiadająca mocy refrakcyjnej, którą zwykle zakłada się na oko, aby je chronić i przyspieszyć gojenie po zabiegu laserowej korekcji wzroku metodą PRK/LASEK, a czasami także po wyłonieniu płatka.

Elastyczność i siła rogówki, która składa się z matrycy komórek i włókien białkowych wspierających jej strukturę.

Tkanka rogówki znajdująca się ponad soczewką utworzoną i usuniętą podczas zabiegu SMILE.

Zaćma to zamglenie naturalnej soczewki oka, które może prowadzić do pogorszenia wzroku w jednym lub obu oczach. Powoduje zaburzenie widzenia i może skutkować ślepotą. Zaćma zwykle pojawia się z wiekiem, ale można ją z powodzeniem leczyć za pomocą zabiegu, podczas którego naturalną soczewkę wyjmuje się i zastępuje niewielką sztuczną soczewką (soczewką wewnątrzgałkową).

Podczas zabiegu refrakcyjnej wymiany soczewki w oku wykonuje się niewielkie nacięcie, przez które wyjmowana jest naturalna soczewka. Zastępuje się ją następnie niewielką sztuczną soczewką (soczewka wewnątrzgałkowa). Zabieg ten można wykonać w celu skorygowania wady refrakcji i kilku innych schorzeń oka niezwiązanych z wystąpieniem zaćmy.

Cienka błona pokrywająca wewnętrzną część powieki oraz białą część gałki ocznej (twardówkę), która nawilża i chroni oko.

Przezroczysta przednia część oka, która załamuje promienie światła wpadające do oka przez tęczówkę i źrenicę. Dwie trzecie mocy refrakcyjnej oka pochodzi z rogówki.

Przeszczepienie zdrowej rogówki od dawcy w celu dokonania chirurgicznej wymiany uszkodzonej rogówki biorcy.

Patrz: rozdęcie.

Jednostka służąca do pomiaru mocy refrakcyjnej układu optycznego, takiego jak oko, lub jego części. Dioptrie opisują nasilenie wady wzroku, gdzie 0 dioptrii opisuje brak wady refrakcji.

Jednoczesne widzenie dwóch obrazów jednego przedmiotu rozmieszczonych wokół faktycznego przedmiotu.

Schorzenie, w przebiegu którego oko nie wytwarza prawidłowo łez lub łzy parują zbyt szybko, ponieważ nie mają odpowiedniej konsystencji. Suchość oka może powodować dyskomfort i zamazane widzenie. Zespół ten występuje dość często zaraz po zabiegu laserowej korekcji wzroku, ale jego przyczyną może być także zbyt długie noszenie soczewek kontaktowych.

Ścieńczenie, a przez to osłabienie rogówki może prowadzić do stopniowego uwypuklenia (rozdęcia) rogówki. Stan ten może wystąpić naturalnie (tzw. stożek rogówki) lub w konsekwencji laserowej korekcji wzroku.

Pojęcie medyczne oznaczające brak wady refrakcji w oku rozluźnionym i bez wysiłku (bez akomodacji). Oko skupia odległe obrazy na siatkówce w jednym ognisku (tzn. nie ma konieczności noszenia okularów do dali).

Górna, najbardziej zewnętrzna warstwa rogówki.

Laser ultrafioletowy wykorzystywany przy zabiegach laserowej korekcji wzroku do usuwania tkanki rogówki poprzez ablację.

Laser o wyjątkowo krótkim, prawie podczerwonym pulsie służący do tworzenia płatka podczas zabiegu LASIK oraz w przypadku wszystkich operacji metodą SMILE. Szczytowa intensywność lasera przy bardzo krótkim czasie pulsu (kilka femtosekund) umożliwia wykonywanie mikroprecyzyjnych pojedynczych cięć lub płaszczyzn w tkance rogówki bez naruszania otaczającej tkanki.

Cienka warstwa górnej tkanki rogówki odwijana podczas zabiegu LASIK w celu umożliwienia dostępu do znajdującej się pod spodem tkanki rogówki, która poddawana jest ablacji za pomocą lasera excimerowego. Po dokonaniu ablacji płatek odkładany jest na miejsce.

Punkt, w którym promienie światła spotykają się po załamaniu ich w oku. Przy zdrowym wzroku ognisko znajduje się na siatkówce. Z kolei w przypadku wady refrakcji ognisko znajduje się przed lub za siatkówką.

Jaskra to choroba, która uszkadza nerw wzrokowy oka. Jest ona związana z wysokim ciśnieniem w oku. Jaskra jest wiodącą przyczyną ślepoty wśród osób powyżej 60. roku życia. Ślepocie wywołanej jaskrą często można zapobiec poprzez wczesne wdrożenie leczenia.

Przypominające pierścień zjawisko występujące wokół świateł, zwykle widzialne po zmroku.

Mgła może oznaczać albo zamazany/zamglony wzrok lub niewielkie zmętnienie rogówki, które może wystąpić po zabiegu PRK/LASEK. Jest to częsta reakcja związana z gojeniem, która ustępuje po zagojeniu. W rzadkich i ciężkich przypadkach lekarz może przepisać Ci krople do oczu lub dodatkowe zabiegi.

Jest to termin medyczny oznaczający dalekowzroczność. Schorzenie, w którym moc optyczna rogówki lub naturalnej soczewki jest niewystarczająca, i dlatego promienie światła wpadające od przedmiotu w oddali skupiają się za siatkówką. Przedmioty znajdujące się blisko są szczególnie rozmazane. Za słabą dalekowzroczność uznaje się zwykle wadę poniżej +2,00 dioptrii, średnia dalekowzroczność zamyka się w zakresie od +2,25 do +5,00 dioptrii, zaś ciężka dalekowzroczność przekracza +5,00 dioptrii.

Sztuczna soczewka wszczepiana do oka, za pomocą której leczy się zaćmę, a także określone wady refrakcji.

Kolorowy pierścień tkanki znajdujący się między rogówką a naturalną soczewką oka. Mówiąc o kolorze oczu, ludzie odnoszą się do barwy tęczówki. Tęczówka reguluje ilość światła docierającego do oka poprzez zmianę rozmiaru źrenicy.

Choroba oka charakteryzująca się wystającą, przypominającą stożek deformacją rogówki, która zwykle dotyka obojga oczu. Powoduje ją osłabienie istoty właściwej rogówki o nieznanej przyczynie. Stożek rogówki może powodować krótkowzroczność, astygmatyzm i podwójne widzenie. Pacjenci ze stożkiem rogówki nie powinni poddawać się zabiegom laserowej korekcji wzroku.

Urządzenie generujące intensywny promień energii w postaci światła. Jest ono wykorzystywane w zabiegach chirurgii refrakcyjnej oka do cięcia lub ablacji tkanki. W chirurgii refrakcyjnej światło lasera może być podczerwone lub ultrafioletowe – oba są niewidoczne dla ludzkiego oka.

Zabieg medyczny, który koryguje wady refrakcji poprzez ukształtowanie rogówki w celu prawidłowego załamywania światła na siatkówce.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako Laser Sub-Epithelial Keratomileusis, czyli keratomilozę podnabłonkową laserową. Zabieg koryguje wady refrakcji poprzez tymczasowe usunięcie nabłonka i ukształtowanie rogówki za pomocą lasera excimerowego. Po zabiegu lekarz odkłada nabłonek na miejsce i umieszcza na oku opatrunkową soczewkę kontaktową, która pomaga w gojeniu. Obecnie metoda ta służy głównie do leczenia niewielkiej do umiarkowanej krótkowzroczności.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako Laser In Situ Keratomileusis, czyli miejscowa keratomiloza za pomocą lasera. Jest to rodzaj laserowej korekcji wzroku służącej do leczenia krótkowzroczności (miopii), dalekowzroczności (hiperopii) oraz astygmatyzmu. Zabieg polega na utworzeniu płatka za pomocą urządzenia medycznego lub lasera femtosekundowego. Płatek jest odchylany, aby umożliwić wykonanie ablacji za pomocą lasera excimerowego i odpowiednie ukształtowanie rogówki.

Soczewka znajduje się w oku za tęczówką, która pomaga skupiać światło na siatkówce. Soczewka zmienia kształt, aby oko mogło skupiać się na przedmiotach znajdujących się na różnych odległościach.

Niewielki fragment tkanki w kształcie soczewki tworzony podczas zabiegu SMILE za pomocą lasera femtosekundowego bez naruszania rogówki.

Obszar siatkówki odpowiedzialny za widzenie środkowe. Znajduje się na nim największe zagęszczenie fotoreceptorów i jest ono niezwykle ważne dla ostrości wzroku i postrzegania barw.

Precyzyjne urządzenie chirurgiczne z mechanicznie oscylującym ostrzem, służące do utworzenia płatka rogówki podczas zabiegu LASIK.

Jest to termin medyczny oznaczający krótkowzroczność. Wada, w której oko ma zbyt dużą moc optyczną. Promienie światła są załamywane przez rogówkę i soczewkę oka w taki sposób, że ognisko znajduje się przed siatkówką. Z tego powodu przedmioty w oddali wydają się rozmazane. Ciężkość krótkowzroczności podaje się w dioptriach: niewielka < 3 dpt, średnia -3 do -6 dpt i ciężka > -6 dpt.

Patrz: soczewka.

Lekarz, który odbył studia medyczne i wiele lat stażu chirurgicznego w dziedzinie chorób oczu.

Nerw wzrokowy jest elementem układu nerwowego. Przesyła on informacje wzrokowe z siatkówki do mózgu. Miejsce, w którym nerw wzrokowy łączy się z okiem, nazywa się plamką ślepą.

Nadkorekcja opisuje wadę refrakcji pozostałą po zabiegu. Może ona wystąpić z powodu różnic w gojeniu się oczu po zabiegu lub w wyniku usunięcia podczas zabiegu zbyt dużej ilości tkanki. Czasami lekarz będzie celowo starał się uzyskać nadkorekcję, ponieważ proces gojenia się oka może prowadzić do osłabienia korekcji. Jeżeli nadkorekcja jest nadal obecna po zagojeniu, może zostać skorygowana wykonaniem kolejnego zabiegu.

Stan, w którym naturalna soczewka traci elastyczność, powodując zaburzenie zdolności do ostrego widzenia przedmiotów z bliska. Prezbiopia pojawia się z wiekiem i często wymaga korzystania z okularów do czytania.

Jest to rodzaj laserowej korekcji wzroku służącej do leczenia krótkowzroczności, dalekowzroczności oraz astygmatyzmu. Najbardziej zewnętrzna warstwa rogówki (nabłonek) usuwana jest ręcznie z górnej części oka, zwykle za pomocą roztworu alkoholu. Następnie laser excimerowy kształtuje przednią część oka (rogówkę), aby właściwie skupiała ona światło w tylnej części oka, zapewniając wyraźniejszy wzrok.

Ta część oka jest otworem znajdującym się pośrodku tęczówki (barwnego obszaru). Źrenica wydaje się czarna, ponieważ pochłania wszystkie wpadające do niej promienie światła – z jednym wyjątkiem: światła fleszy powodują, że źrenica wygląda na czerwoną. Dzieje się tak dlatego, że światło odbija się od siatkówki. Duży błysk światła dociera do siatkówki, odbija się od niej i jest utrwalany na kliszy. Oczy wydają się czerwone z powodu intensywnego ukrwienia siatkówki. Źrenica zmienia rozmiar, aby kontrolować ilość światła docierającą do oka, a także aby zmienić ogniskową i móc wyraźnie dostrzec pożądany przedmiot.

Refrakcja to zmiana kierunku promieni światła z powodu zmiany mocy optycznej w nośniku. Wada refrakcji występuje wtedy, gdy istnieje nierównowaga między mocą optyczną oka (za którą odpowiadają rogówka i naturalna soczewka) a długością oka. Jest to częsta wada wzroku, która powoduje rozmazanie widzianego obrazu. Przykładami takich wad są: krótkowzroczność, dalekowzroczność oraz astygmatyzm.

Moc elementów optycznych (np. rogówki i soczewki) do załamywania światła. Mierzona jest w dioptriach.

Zabieg chirurgiczny służący do korekcji wad refrakcyjnych. Polega na zmianie kształtu rogówki w celu poprawy zdolności skupiającej oka.

Cienka warstwa tkanki czuciowej, która wyścieła tylną część oka i zawiera wiele fotoreceptorów. Komórki te są wrażliwe na światło i uruchamiają impulsy do nerwu wzrokowego, który przesyła obrazy do mózgu.

Odklejenie się siatkówki czuciowej i warstwy barwnikowej siatkówki. Wymaga natychmiastowego leczenia w celu zapobieżenia utracie wzroku i ślepocie.

Biały obszar otaczający tęczówkę działa jako ochronna warstwa zewnętrzna oka.

Skrót ten rozwija się po angielsku jako Small Incision Lenticule Extraction , czyli usunięcie soczewki poprzez drobne nacięcie, i opisuje najnowszą metodę chirurgii laserowej oka, która umożliwia korekcję krótkowzroczności i astygmatyzmu. W ramach tego małoinwazyjnego zabiegu w rogówce tworzona jest niewielka soczewka. Usuwa się ją poprzez małe nacięcie, w wyniku czego dochodzi do zmiany kształtu rogówki i korekcji wady refrakcji. Zewnętrzna warstwa rogówki pozostaje w dużej mierze nienaruszona.

Wewnętrzna warstwa tkanki w rogówce.

Płynna warstwa znajdująca się na rogówce, która utrzymuje ją w zdrowiu i pomaga zapewnić dobry wzrok. Utrzymanie nawilżenia oka ogranicza tarcie związane z mruganiem i ruchami gałki ocznej. Warstwa ta przechwytuje także i zmywa obce ciała i substancje chemiczne, aby zapobiegać infekcjom. Przy zabiegach laserowej korekcji wzroku warstwa ta jest często naruszana, co może przejściowo powodować wystąpienie zespołu suchego oka.

Niedokorekcja opisuje resztkową wadę refrakcji pozostałą po zabiegu. Występuje ona z powodu różnic w gojeniu się oczu po zabiegu. Niedokorekcję można często skorygować za pomocą ponownego zabiegu.

Zdolność do przekształcania wpadającego światła w obraz; zdolność widzenia.

Klarowność widzenia nazywana jest ostrością. Ostrość wzroku jest miarą zdolności oka do rozpoznawania kształtów i szczegółów przedmiotów na danej odległości.

Za pomoc korygującą uważa się przyrząd korygujący wzrok, taki jak okulary lub soczewki kontaktowe.

Przestrzeń wewnątrz oka znajdująca się za soczewką, która jest wypełniona galaretowatą substancją utrzymującą kształt gałki ocznej.